1. Sigma ma podwójną formę: S, j − kładzie się na końcu wyrazów, S, s − w środku wyrazu i na początku,
     np. sof…a [sofía] mądrość;  prÒswpon [prósopon] twarz;  ¥nqrwpoj [ánthropos] człowiek.
2. ou - czytaj jak [ū],
     np. noàj [nūs] rozum.
3. przydechy:
     • przydech mocny  [ ` ] czytaj jak [h],
     np. ¡rmon…a = harmonía − harmonia, zgodność.
     • przydech słaby  [ ' ] nie jest wymawiany,
     np. „dša = idéa] idea, myśl.
     Zarówno przydech mocny jak słaby występował tylko na samogłosce pierwszej wyrazu rozpoczynającego się właśnie od samogłoski.
4. akcenty:
     • akcent ostry [ / ] mógł padać na każdej z trzech ostatnich sylab wyrazu;
     • akcent niski  [ \ ] występował na ostatniej sylabie wyrazu, po którym był następny wyraz;
     • akcent przeciągły [ ^ ] występował tylko nad samogłoską długą lub dwugłoską.
5. Wyraz mógł mieć samogłoskę, na której był zarówno przydech, jak i akcent,
     np. ¥nqrwpoj [ánthropos] człowiek.